Znam mnóstwo cudownych rodziców, dzielnych mam i tatusiów, opiekunów osób z niepełnosprawnościami oraz osób, których samych dotyczy niepełnosprawność. Są to wyjątkowe osoby, dzielne, walczące każdego dnia. Często nadal pełne pozytywnych emocji, pracujące nad sobą, czasem nadal uczących się. Nierzadko pragnących powrócić do aktywności zawodowej.
Obecne zgodnie z prawem świadczenie pielęgnacyjne przysługuje osobom sprawującym stałą opiekę nad osobami z niepełnosprawnością. Prawo do świadczenia mają nie tylko rodzice dzieci z niepełnosprawnościami, ale też opiekunowie faktyczni dziecka lub osoby, które są dla małoletniego rodziną zastępczą. W 2022 roku wysokość świadczenia wynosi 2 119 zł.
Warunek jest jeden ZAKAZ PRACY.
Dorabianie do świadczenia pielęgnacyjnego przez opiekunów osób z niepełnosprawnościami od dawna jest przedmiotem dyskusji, ale na razie bez żadnych efektów. Pierwsze czytanie projektu zmian odbyło się półtora roku temu w senackich komisjach i utknęło. Rzecznik Praw Obywatelskich ostatnio po raz kolejny zabrał w tej sprawie głos, stojąc na stanowisku, że praca i opieka nie muszą się wykluczać.
Opiekunowie osób z niepełnosprawnościami są w bardzo niekomfortowej sytuacji- z jednej strony muszą zrezygnować z pracy, aby otrzymać świadczenie pielęgnacyjne, z drugiej – pomimo, że jest ono najwyższe ze świadczeń opiekuńczych, i tak jest niewystarczające, by zrekompensować zarobki z utraconej pracy i wystarczyć na życie i rehabilitację bliskiej osoby niesamodzielnej.
* Koszt wizyty u psychiatry 350 zł
* Koszt wizyty u neurologa 250 zł
* Koszt wizyty u ortopedy 250 zł
* Koszt 1 godziny u fizjoterapeuty 140 zł
* Koszt 1 godziny u logopedy 120 zł.
Czy pobieramy na Adasia świadczenie pielęgnacyjne? Otóż nigdy nie pobieraliśmy świadczenia pielęgnacyjnego na Adama. A chłopak konczy w listopadzie 10 lat. Mam to szczęście, że mogę pracować na własny rachunek i w przyszłym roku będzie to już okrągłe 20 lat pracy 🙂 Ale należy przyznać, że jest to nie tylko moja zasługa ale również moich najbliższych bez których nie byłabym w tym miejscu gdzie jestem teraz.
Nie każdy ma prawo wyboru!! Tak nie wolno!
Nie można zamykać ludzi w czterech ścianach tylko dlatego, że otrzymują od rządu skromne wsparcie finansowe. Nie można zabierać ludziom możliwości rozwoju zawodowego i społecznego dlatego, że na swoich barkach niosą ogromny ciężar codziennej opieki nad drugim człowiekiem.
!!!Jak to się mówi, muszę bo się uduszę!!!
Adam Syjut 